مُرواريد : 1- (در مواد) توده‌ي سخت، گِرد، كوچك و درخشان به رنگ سفيد نقره‌اي يا خاكستري مايل به آبي كه در بعضي از صدفهاي دريايي يافت مي‌شود و از سنگهاي قيمتي است، دُرّ، لؤلؤ؛ 2- (در گياهي) نوعي گُل (گُلِ مرواريد).

مريم : 1- (در گياهي) گل سفيد خوشه‌اي خوشبو و داراي عطر با دوام، و نيز گياهي علفي، پايا و زينتيِ اين گل كه از خانواده‌ي سوسن است و پياز دارد؛ 2- (اَعلام) 1) نام سوره‌ي نوزدهم از قرآن كريم داراي نود و هشت آيه؛ 2) [قرن اول میلادی] مريم عذرا مادر عيسي(ع) دختر عِمران و از نسل داوود؛ 3) مریم [قرن اول میلادی] از نخستین پیروان حضرت عیسی(ع)؛ 4) مریم مجدلیه: [قرن اول میلادی] بنا بر روایت های مسیحی زنی که به راه راست هدایت شد یا به وسیله‌ي حضرت عیسی(ع) از دیوانگی نجات یافت.

مُزَيَن : (عربي) تزيين شده، آراسته. [اين كلمه چنانچه مُزَيِن /mozayyen/ تلفظ شود به معني «آرايشگر» است].

مژده : خبر خوش و شادي بخش، بشارت، مژدگاني.

مژگان : 1- مژه‌ها، موي پلك چشم؛ 2- (در اصطلاح عشاق) اشاره به سنان و نيزه و پيكان و تير كه از كرشمه و غمزه‌هاي معشوق به هدف سينه‌ي عاشق مي‌رسد، دارد.

مستانه : 1- (به مجاز) سرخوش و شاد، همراه با سرخوشی و شادی؛ 2- (در قدیم) (به مجاز) با حالت سرخوشی و سرمستی.

مَستوره : (عربي) (مؤنث مستور) 1- (در قديم) (به مجاز) مستور، پنهان، پوشيده؛ 2- (در قديم) (به مجاز) پارسا، پاك دامن، پرهيزگار، داراي پوشش و حجاب؛ 3- (به مجاز) نجيب و پاك دامن مانند پارسايان، پرهيزكارانه.

مسعوده : (عربي) (مؤنث مسعود) (در قديم) خجسته، مبارك، + ( مسعود. 1- و 2-

مشك ناز : (اَعلام) (در شاهنامه) نام يكي از چهار دختر آسيابان كه به همسري بهرام گور در آمدند.

گُلاله : (= كُلاله) 1- مو و كاكل مجعد و پيچيده؛ (در عربی)، نوعي پيراهن، قميص. + كُلاله.